hormonik patlamalar...

40 günlük lohusalıkmışım.
eşikte durmamalıymışım.
yalnız bırakılmamalıymışım.
ikindiden sonra bebemin çamaşırlarını kurutmamalıymışım.
lohusanın evinde örgü-dikiş yapılmazmış.
bebeği tuzlamak lazımmış, annesinin göbeğini çarşafla sıkmak, sarmak şartmış.
ve daha neler neler...

kimi çok doğru, eskilerin bildiği birşeyler varmış dedirten cinsten.
kimi de neresinden tutarsan tut doğru bir tarafı yok ya da zaamn aşımına uğrayarak günümüz koşullarında geçerliliklerini yitirmişler.

hormonik patlamalarda doruk noktasındayken bir de hurafelerle boğuşmak cok daha dayanılmaz kılıyor bazı anları ama ben bilinçli bir ruh pastasıyım.
anne olmadan, annelikle alakalı öğrendiğim ilk şey; annenin gerilmesinin sütünün geri çekilmesine, bu da bebeğin aç kalmasına sebep olacağı. o yüzden deriiin nefesler alıp, papatya çayı içiyorum.
arada da olsa benim lohusa olduğumu hatırlıyorlar allahtan. patlamanın kıyısından dönüyoruz.

38 hafta boyunca beklediğimiz bebeğimiz 13 gündür bizimle. 13 gündür hayatımız baştan aşağı değişti. gündüzleri kızım uyudukça onunla uyuyor, geceleri de inat kızımla "uykusuz her gece" şarkısına klip çekiyoruz.
6. gününden bu yana gaz sancısı çekiyor benim kuzum. gaz çıkartma seanslarında en başarılımız annanemiz,sonra babamız. ben listenin en sonundayım. ne zaman kuzuyu omzuma yatırsam, süt kokusundan mıdır, nedir; omzumu, yanağımı, boynumu emme derdine düşüyor. ikimiz de bu konuda acemiliğimizi henüz üstümüzden atamadık. zaman bize ilaç olacak diye umuyorum.

telsizimizden gelen mıkırdanma sesleri ile huzurlarınızdan çekiliyorum. kuzumu pışpışlayarak uykuya dalmasını sağlayıp, uyuma şansı elde etmeye çalışacağım. hepinize süt kokulu öpücükler, görüşmek üzere...