sabah sabah...

sabah 6:35'te uyandı kuzu. erkenden başladık güne. meme emdikten sonra gaz çıkarttı. babasıyla sabah oynaşmasını yaptı ve babişini gülücüklerle yolcu ettikten sonra. bulutlandı gözleri. emzik istemedi, kucak istemedi, yatmak istemedi. huysuz huysuz ağladı sadece. yadak şarjörü dayadık ağzına. sol meme imdadımıza yetişti. bizim cadaloz gitti yerine melek asya geldi.sakinleşmesinin yanı sıra memede uyuklamaya başladı bir de. gazını bile yarı uykuda çıkardı. biraz popişe tıp tıp uyudu gitti. yatırdım ben hazırlandım. dedesine nöbeti teslim ettikten sonra, 8:30 otobüsünü kaçırmamak için hızlı adımlarla evden çıktım.

çıktım çıkmasına ama fazla uzaklaşamadım. asansördeyken birden ortalık karardı. elektrikler kesildi ve asansörde kaldım. kesintiyle beraber beyaz bir lamba yandı içeride allahtan, karanlıkta kalmadım. babamla iletişime geçerek kriz masası çalışmalarımıza başladık. kapıcımız yıllık izinde olduğu için o yönetime dışarıdan ulaştı,ben de içeriden asansör firmasına ulaştım. kat hizasında kaldığım için dışarı çıkmam için kapıyı açmak yeterli olacaktı. kurtarıcılarımızı beklerken babam bana durum raporu vermeye asansörün kapısına geldiğinde "bir el atsana babiş, belki açılır" dedim ve benim kahraman babam kapıyı açıp beni kurtardı.

çok korkmadım ama bir 5 dakika daha kalsaydım korkmaya başlayabilirdim.
otobüsü kaçırmamın ve kurtuluşumun şerefine elma suyu eşliğinde kısa bir kahvaltı ettim.

oysa ki uzun zamandır ilk defa oyle erkencikten hazırlanıp çıkma şerefine nail olmuştum. yok yok yaramıyor bana dakik ve düzenli olmak.
ekşın, macera, gerilim.
hepsi birarada.
sabah sabah... :)