vay anasını sayın seyirciler...

yahu ne kadınmışım.
özlemimle kavrulanlar, yokluğumda savrulanlar..

konu sevgili bloğum ve güzide postum.
işten ayrılalı 5 ay, postu yazalı 1,5 ay olmuş.
ama bugün belediyede şanım yürümüş.

ne diyeyim, beni sizler var ettiniz.

herkesle birlikte bu kadar olay yaratacak ne yazmışım diye okudum yazdıklarımı.
öyle olaylık birşey de yok hani. yaşadıklarıma, edindiğim deneyimlere dair şahsi değerlendirmelerim.
ne bir kişiye, ne de bir isme dair bir tane belirleyici ifade yok.

keşke ya şu işi de birlikte yapmıştık, ne güzel tasarımdı, ne güzel organizasyondu,
ne enerjik bir insandı falan diye konuşsalar yokluğumda.

asıl merak ettiğim, arayıp bulup da;
"ay gördün mü ne yazmışş? ne paylaşmıış?" diye buradan oraya beni gündeme oturtup duran kim?
hani kazara geri dönerim korkusuyla mı sürekli bir karalama, şüphe tohumları atma çabası var, anlamıyorum.

10 ay çalıştım, çok güzel projelerde özel insanlarla çalıştım.
çalışma koşullarımın beni tatmin etmediği duruma gelince de, müdürlerimle konuştum.
medenice, dostça el sıkışarak, helalleşerek ayrıldık.
korkmayın anacım bu kadar, geri dönmeyeceğim.
öyle arkamadan kampanya yürütmeyi de bırakın artık.
yahu hayat bunlarla uğraşmaya dert etmeye değmeyecek kadar kısa.

gidin enerjinizi devlete, millete hayırlı olacak şekilde harcayın.
haydi canlarım benim, haydi...