hiç'lik mevsimi...

geldi yine,
hiç'lik mevsimi.
hiçbirşey yapmak istemediğin, her şeyin üzerine geldiği, bir gün güneşli bir gün yağmurlu mevsimdir bahsettiğim.
hani her nefes alışında bir ferahlama ararsın da ısrarla için daralır ya,
hani kelimeler ağzında birikir, boğulacak gibi olursun ama hiiiç konuşmak istemezsin ya,
konuşsan da replikleri aynı oyuncuları farklı pembe dizi kahramanları gibi herkes aynı yorumlarla güya seni iyileştirir ya,
herkes narin bir papatyayken, sen bir kaya sanılırsın ya,
şemsiyeni dolmuşta unutursun da bir kırkikindi yağmuruna yakalanıp donuna kadar ıslanırsın ya,
gecenin köründe sigaranla yalnızlığını tam paylaşacakken çalışan bir çakmak ya da bir tanecik bile kibrit çöpü bulamazsın ya,
tam ağaçların baharda açan çiçeklerini görüp sevinirsin de, akşamına kar yağar hevesin kursağında kalır ya,
işte böyle birşey...