gördük, çok şükür ;)

Yani sadece ben, perinatologumuz ve hemşiranımımız birlikte görmüş olduk. Beyzadem işte, küçük abla da okuldaydı. Detaylı ultrasonumuz sonucunda teknolojinin tespit edebildiği kadarıyla bir aksaklık tespit edilemedi çok şükür.  Minişkomuz küçük ama hareketliydi yine, ağzı açık poz verdi bu sefer anneciğine.

(ilk hamileliğim ve mega prensesliğim :D )

İlk hamilelikte aman ayağına taş değmesin prensesin tadında bir saltanat yaşarken; ikincisinde doktor kontrolleri,  ultrasonlar ve testleri tek başına yapıp hallediveriyorsun. Prenses yerini güçlü anadolu kadınına bırakıveriyor. Kesseler acımaz modunda her bir şeye yetişebiliyor oluyorsun ;)

(ara sıra atar yapsa da genelde sakin olan

küçük ablanın küçüklüğü )

İlkinde korkularım daha fazla, ikincide daha az olur diyordum ki, yanılmışım. ikisinde de endişe seviyem bir gıdım daha bile fazla olabilir. Hem bebişkonun sağlığı ve geleceği için endişeliyim, hem de ya bu ilkine benzemezse, uyumazsa, gazı daha çok olursa, ablası çok kıskanırsa, ikisine birden yetemezsem? gibi bir sürü soru dönüyor kafamda. Tek çocuk hiç çocuk derler ya hani, gözüm korktuğu gibi kendime de güvensizlikler baş gösteriyor.  İnanıyorum ki,  bebişko doğduğunda aile zorlansak da bir yolunu bulup düzene sokacağız. Eminim benim gibi birçok anne bu gitgelleri yaşamıştır. en azından benim çevremde birkaç tane var, oradan biliyorum ;)

Umarım umduğum gibi olur :D