dut kurusu yemiş bülbül...

bülbül sesini bilir misiniz?

hele ki şakımasını dinlemediyseniz, gerçekten cok yazık.  yaz gecelerinde sabaha doğru bir dillenirler, dinlemek müthiş keyiflidir. sesi yankılanır gecenin dinginliğinde... sabahın erken saatlerinde ayaklarınızı serin suya sokmak gibidir. coşkusu ürpertir ama keyfi hiç bitmesin istersiniz.  

konuşması akıcı, ifadesinde doğru notalara dokunanlara da, bülbül gibi konuştuğu yakıştırması yapılır. 

bazen de bol konuşanlara. 

ben de bol ve akıcı konuşanlardanım. 

ama bazen "nutkum tutuldu" deriz ya,  öyle oluveriyor bana da. 

aldığım nefes, ses tellerime doğru ilerlerken, düşüncelerim beynimde anlamlı kelimelere dönüşmüşken birden, bir yumru oluşuyor sanki. ne bir kelime ne de kelimeye benzer anlamlı bir ses üretebiliyorum. kalbimde sıkışmış bir basınç hissediyorum. fizyolojik ya da psikolojik bir sebebi mi var bilemiyorum, hangisi olduğundan emin değilim... 

bazen kalbime sıkışan konular, dilimde de sıkışıyor. bazense bununla uyanıyorum, tüm gün dudaklarım birbirine yapışık, içimden konuşuyor, içimden tartışıyor, içimde yaşıyorum... 

dut yemiş bülbülü geçtim, dut kurusu yemiş bülbül oluyorum...

illüstrasyon: http://kinkei.deviantart.com