dar alanda kısa paslaşmalar...

sığışamıyoruz.
özellikle gündüzleri.
ben bilgisayara doğru yaklaşıyorum, benim balık kızımsa horon tepmeye başlıyor.
arkama yaslanıyorum, sakinliyor.
ee işim var, tekrar çalışma pozisyonuna geliyorum.
bizimki horon yetmezse al sana karate gösterisi diyor.
ayyii yyah diyerek tabir yerindeyse göbişe girişiyor.
artık öyle kıpırdanmalar değil hissettiğim. ciddi ciddi tekme atıyor sultanım.
tekme atılması neymiş, yeni anlıyorum. bundan öncekiler şevkatli okşamalarmış.
bazen göbüşümde yuvarlak hatlı sivrilmeler oluyor.
ben de mikropluğuna gıdıklıyorum artık neresiyse kuzumun.
ya kafası, ya poposu, ya da dizidir diye tahmin ediyorum.
babası kıyamıyor kızına;
-oynamasana çocukla, rahat bırak, diyor.
ben de;
-biz onu oynamak için yapmadık mı? diye soruyorum.
kuzum doğunca o da benimle oynayacak gibi geliyor ya, neyse :)
5 dakika mola verip arkama yaslandım, sakinleşsin küçük kuzum diye.
o zaman da bir uyku bastırdı ki, sormayın.
gözkapaklarıma ağırlık bağlamışız da açmak çok çok zormuş gibi hissediyorum.
15 dk uyusam kendime gelirim diyerek kendimi yatağımdaymış gibi hayal ediyorum.
ı ıh, olmuyor. hayal gücüm ofis koltuğunu yatak yapmaya yetmiyor.
koltukta da uyuyabilirim, başarabilirim derken, bir baktım ofis telefonu cığır cığır çalıyor.
keşke ehliyetim olsaydı, işe arabayla gelmiş olsaydım keşke.
şimdi gider içine kıvrılır, biraz kestirirdim diye hayıflanıyorum.

pes ediyorum.
ben uyuyamadım ama kızım uyudu galiba deyip, dikkatlice oturma pozisyonumu değiştirerek
çalışma moduna geçiyorum. şimdilik ortalık sakin.

bel ağrısı, öğlen uykusu koması, kuduruk kuzu tekmesi ile dolu bir iş gününü daha yarıladık.
gün bitimine az kaldı, ha gayret :))