23.10.2011-13:42

sarsıntı,
yıkım,
toz bulutu,
korku,
şaşkınlık,
yüzleşme,
endişe,
bekleyiş,
gözyaşı,
soğuk,
açlık,
bilinmezlik,
çaresizlik,
acı...

dün Van-Tabanlı' da 7,2 şiddetinde deprem oldu.
arama kurtarma ekipleri, kızılay, asker, sivil herkes yardıma koştu.
biz televizyondan, CNNturk, NTV ve Habertürk'ten takip ettik,
diğer kanallarda normal yayın akışı devam ediyordu.
yarışma programları, entrika dolu yeni nesil türk dizileri doludizgin yayındaydı.

birileri hayatta kaldı, birileri öldü.
biz ise seyrettik.

tüm gün ev dışında olduğumuzdan biz depremden öğleden sonra haberdar olduk.
biz dünyadan bi haber iken annemler tüm gün Van Muradiye'de öğretmenlik yapan kuzenimi aramışlar.
telefon ağı çöktüğünden zorlukla ulaşmışlar.
sağlığının yerinde olduğunu öğrenmişler çok şükür.

dün gece kızım kucağımda uyurken dua ettim;
"Allahım sen kuzumu, kazadan, beladan, afetten koru.
evlatsız kalan analara, anasız kalan yavrulara sabır eyle,
merhametini eksik etme.
Sen ölenlere huzur, hayattakileri sabır ve dayanma gücü ver." diye.

korkuyorum,
bebeğim için, ailem için, kendim için.
eşini ve 4 aylık bebeğini kaybeden babanın acısını ta içimde hissediyorum.
içim kavruluyor.
dua ediyorum içimden;
"Allahım sen koru bizi, bizi birbirimizden ayırma.
bizi acıyla sınama." diye.
başka da elimden bir şey gelmiyor...