Günlerden hüzün...
Bugünlerde yine yoğun ve yorgunum. Dün 30 Ağustos'tu. 17 yıllık maceranın başladığı gün. İki harika evladıma kavuştuğum kurumsal ilişkim evliliğe attığım imzanın yıl dönümüydü. Kızlarımla evdeydim, bilgisayarda var olan işlerimi yaparken dalıp dalıp gittiğim anlar yaşadım. Nedenler ve sonuçlar üzerine düşündüm epeyce. Yas süreciyle kendi yaşadığım süreci çözümlemeye çalıştım. Hangi aşamadayım, ne zamandır yastayım. Artık son aşamaya gelmeye başardım mı, yoksa kendimi yine görmezden mi geliyorum? Depresyon ve kabullenme arasındaki dönemde olduğumu sanıyorum. 17 senelik evlilik son 2 senesi ayrı evlerde geçse de ortalama 19 yıllık birliktelik. Sonun başlangıcını geçeli oldu baya da sonun sonuna yaklaşmış gibi hissediyorum. Sona eren sadece evliliğim de değil ayrıca. Kız kardeşim olarak gördüğüm dostlarımla aramda da bir uçurum oluştu adeta bir deprem oldu herkes uykudayken; derin bir yeryüzü çatlağı oluştu ve ben bir yakada kaldım onlar da karşı kıyıda. Kimseye yak...
