ayşe kulin'li günler

herşey "adı aylin"le başladı.

"füreya" ile devam etti.

önce şaşırdım, "ne kadar içten hikayeler" dedim. aylin'e ağladım. füreya'ya imrendim.

foto sabah resimleriyle içlendim.

ayşe kulin'le aramıza yıllar girdi. fazla değil ama bu arada biraz da büyüdüm.

"nefes nefese" ile karşılaştık önce.

dedim kendime; "yok artık hasretlik çekmek, durmak yok, okumaya anlamaya devam..."

"umut" u aldım elime, cumhuriyet dönemine, sancılarına, iki ailenin mutluluk ve dramlarına şahit oldum.

dediler ki; "veda" serinin ilk kitabı. "geç olsun güç olmasın" dedim.

koca osmanlının çöküşü ve türk milletinin yeniden doğuşu sırasında esir şehir istanbul'un cesur insanları...

derinden etkilendim.

aşk,

aile olmanın anlamı,

mücadele,

savaş,

vatanseverlik

ve sevmeye dair...

ne desem boş.

okumak lazım, anlamak lazım.

şiddetle tavsiye ediyorum.