çılgın hafta bitti, yenisi başladı

gecen hafta salıdan itibaren, sabrım sınandı bol bol.

merak, endişe, gözyaşı, uykusuzluk ve bol başağrısı hakim oldu, geçtiğimiz haftaya.

önce bütçe krizleri, sonra sağlık sebepli süreç krizleri.

babişimin sebebi bulunamayan çene ağrısı;

yaş durumuna bağlı damar genişlemesinin sinirlere baskı yapması olarak teşhis edildi. tedavi yok. ilaç kullanımına bağlı ağrıyı durdurma var.

ilaç da ilaçmış, babişimin dengesini bozdu. işyerinde merdivenden düşmesine sebep olmuş. sol el bileğini iki yerinden kırmış. tüm kolunu omzuna kadar alçıya almışlar. haberi alır almaz soluğu babişimin yanında aldım.  canımın içinin kolceğizi iki hafta alçıda kalacak, 8 agustosta bakacaklar kaynayıp kaynamadığına ona göre alçı çıkabilir de kalabilir de. 

yine de ucuz atlatmış, ayağını, kalçasını da kırabilirdi. Allah korumuş vallahi. şimdi dualarımız, kemiğin doğru kaynaması ve alçılı ağrılı sürecin son bulması.

hani annelerimiz der ya; "eline kıymık batsa benim benim canım acır" diye. benim canım değil, içim acıdı resmen. her akşam yatmadan dua ediyorum. bir an önce sağlığına kavuşsun diye. ben babişime de annişime de kıyamam. canlarım onlar benim. 

yıllık iznim gelsin de gideyim yanlarına diye bakıyorum, geri döndüm ama aklım onlarda.

kazasız belasız, sevdiklerinizle sağlıklı günler diliyorum hepinize..