sen anlamazsın, büyük sözü dinle...

yaşım 32 ama yeterince büyük değilim.
çocuğu yapabilecek kadar büyüğüm ama ihtiyaçlarına karar verecek kadar değilim.
bebişim daha doğmadan ailevi kuşak çatışmaları başladı.
odası, arabası, yatağına karar veremeden; "sen anlamazsın, ben bilirim"ler şimdiden başladı.
doğup da bakımı için görüş ayrılıklarında kızılca kıyamet kopacak herhalde.

bebeğimiz daha doğmadı ama mevlütünde giyeceğine karar verilmiş, tül ve kumaş bakılıyor.
bebeklerin süslü püslü gelin gibi giydirilmesine karşıyım, diyorum. sen karışma, deniyor.
ilk önce titreşimli park yatak alalım diyoruz, karyolası ve odasını sonra hazırlayalım diyoruz, diyorum.
neymiş öyle park yatak falan, ne kadar gereksizmiş.
bilmem kim şunu alın demişmiş, daha kullanışlıymış, yılbaşından sonra gelip bakacaklarmış.

"arabasını beğendik", diyorum. daha çocuk doğmamış, ne arabasıymış. hele bir doğsunmuş, bakılırmış.
"ama hastaneden çıkınca arabaya koltuğuyla oturtmak lazımmış kanunen " diyorum.
ne çok biliyorsun, biz kanunları araştırırz sen merak etme, oluyor.

heveslerim içime içime kaçıyor. böcüüm "sen istediğin gibi hayal et, kimseye kulak asma" diyor ama ben biliyorum.
son güne kadar birşey yapmayacağız sonra emrivakilerle yangından mal kaçırır gibi yaptırımlara maruz kalacağım.
aman ben doğumuma odaklanmalıyım, ne halleri varsa görsünler diyeceğim.
her zaman olduğu gibi yarım yamtalak, olduğu kadarlarla idare edeceğim.

ya da atağa kalkıp kafama göre yatağıydı, arabasıydı, alıp getireceğim eve.
ben bunu beğendim, kusura bakmayın diyeceğim.
binbir surat ve kaprise maruz mu kalayım, heveslerimi içimde mi patlatayım;
henüz karar veremedim.

fotoğraf