bin muhteşem güneş

cumartesi başladım, pazar bitti.

cep boylarından.

"kipatım kalmadı okuyacak yaaaa" diye dört dönerken evde, 

"aaa sahi ben bunu okumamıştım" diye atıldım üstüne. güya dün yazlık-kışlık yerleştirmesi yapıyordum. baktım, habire tuvalet molası vermeye başladım. aklımın kitapta kaldığı gerçeğiyle yüzleştim. herşeyi ortalık yerde bırakarak, kitabı bitirmeye verdim kendimi. 

- bitti mi kipatın nihayet aşkım?

- taliban meryemin kafasını kesti.

- ?! yani?

- ama haksızlık buu.

- ?!?...

- neyse, sen de oku anlarsın.

sonuç olarak. afganistanda doğmadığım için, türlü baltalamaya karşın hala, 

laik bir ülkede yaşadığım için şükür allahıma.

düşünüyorum da; 

tanrı yolunda, çoluk çocuk demeden göz göre cinayet işleyip de cennetlik olduklarını sanan;

kendini bilmezlerden, cahillerden ve aptallardan allah korusun hepimizi.