ruhumu öpmeyi unuttun...


"inci aral" kitaplarına devam ediyorum.
"ruhumu öpmeyi unuttun" hikayelerden oluşan bir kitap. ölüm-yaşam arasındaki ince çizginin yansımalarını anlatılmış. kitap, beni çok etkilemedi "ruhumu öpmeyi unuttun" ve "alın yazısı" dışında. beni asıl etkileyen, ne zaman "inci aral" okurken, kadın karakteri canlandırsam aklımda, karşıma "beste bereket"in çıkması oldu.
"beste bereket", inci aral'a çok yakışıyor. neden bilmiyorum. öyle hayranı falan da sayılmam, zoraki sevimli görünen dramatik hallerini pek sevmem bile diyebiliriz. satırlarda yüzerken, kadın karakterimin yüzü, aynı o.
yönetmen olup da, inci aral'ı sinemaya aktaracak olsam. başrolum belli yani ;)

Yorumlar

Popüler Yayınlar